Colonoscopie: alles wat je moet weten
Colonoscopie is een techniek die visualisatie van het inwendige van de dikke darm mogelijk maakt met een groot diagnostisch en therapeutisch vermogen. Het gebruik ervan is tegenwoordig wijdverspreid en de gespecialiseerde arts ervoor is de gastro-enteroloog.
Meer weten over deze techniek? Zo ja, dan nodigen we je uit om dit artikel te lezen om enkele van je twijfels weg te nemen en te begrijpen hoe belangrijk het is om het volgens de protocollen uit te voeren.
Wat is een colonoscopie?
Een colonoscopie is een invasieve procedure waarmee een groot deel van de dikke darm en een klein deel van de dunne darm kan worden onderzocht. De dikke darm bestaat uit de blindedarm, de dikke darm, het rectum en de anus, de structuren die het beste kunnen worden gevisualiseerd met deze techniek.
Hiervoor is het nodig om een klein kaliber en flexibele buis door de anus te brengen om de exploratie uit te voeren. Het uiteinde van dit apparaat is voorzien van verlichting en een krachtige camera, waarvan de beelden worden doorgestuurd naar een digitaal scherm.
Het belangrijkste gebruik ervan is diagnostisch. Door directe visualisatie van de laesies kan een zeer hoge klinische verdenking worden vastgesteld die in de meeste gevallen een biopsie vereist voor microscopische bevestiging. Het is mogelijk om tijdens het onderzoek de hulpmiddelen te introduceren om het bijbehorende monster te nemen.
Het heeft ook therapeutisch nut, vooral bij laesies en bloedingen (Spaanse link) die er in de ruimte aanwezig zijn. De eerste kunnen worden geëlimineerd wanneer het risico op complicaties gering is en de tweede worden behandeld door cauterisatie of injectie van adrenaline.
Geschiedenis van de procedure
Endoscopische procedures met als doel interne structuren te visualiseren en de oorsprong van bepaalde ziekten te bepalen dateren van enkele eeuwen terug. Dit omvat uiteenlopende technieken als gastroscopie, bronchoscopie en colonoscopie.
Volgens verschillende auteurs (Engelse link) begonnen de pogingen om deze beelden te verkrijgen met behulp van starre buizen en kaarsen in het begin van de 19e eeuw. Deze rudimentaire systemen maakten verkenning van de mond, het rectum en de vagina mogelijk. De eerste die het gebruikte was de Duitse arts Philip Bonzzini, die het een lichtleiter noemde.
Bijna honderd jaar later, in de eerste helft van de 20e eeuw, creëerden Rudolf Schindler en Georg Wolf het allereerste semi-flexibele endoscopische instrument in Duitsland. Het was een gastroscoop van 77 cm die stijf was in het proximale gedeelte en flexibel in het distale gedeelte.
De ontwikkeling van glasvezelsystemen een paar decennia later maakte het mogelijk om de wereld van de endoscopie radicaal te veranderen. Halverwege de eeuw was het mogelijk om een flexibele gastroscoop te maken volgens dezelfde principes als die gebruikt werden om het team van Schindler en Wolf te bouwen.
Later werd hetzelfde systeem ontworpen om het onderste deel van het spijsverteringskanaal te onderzoeken, wat aanleiding gaf tot colonoscopie. Deze techniek is tot op de dag van vandaag sterk geëvolueerd, waarbij digitale systemen een fundamentele rol hebben gekregen.
Indicaties voor een colonoscopie
De indicaties kunnen variëren naargelang het een diagnostisch of therapeutisch proces betreft. Voor diagnostische gevallen zijn de meest voorkomende de volgende:
- Rectale bloeding van onzekere oorsprong.
- Chronische buikpijn.
- Melena: aanwezigheid van zwarte ontlasting als gevolg van bloedingen. Het is waarschijnlijker dat het zijn oorsprong vindt in het bovenste deel van het maagdarmkanaal, dus een endoscopie van het bovenste deel van het maagdarmkanaal kan als aanvulling dienen.
- Vermoedelijke of gecontroleerde inflammatoire darmaandoening.
- Chronische obstipatie.
In geval van bloeding dient colonoscopie om de oorsprong en uitbreiding van de laesie die het veroorzaakt te identificeren. Wanneer er sprake is van een actieve bloeding, kan de ingreep ook therapeutisch zijn. Andere vergelijkbare voorwaarden zijn de volgende:
- Polypectomie: het is een veelgebruikte procedure die bestaat uit het verwijderen van darmpoliepen (Spaanse link), tumoren die over het algemeen goedaardig zijn.
- Extractie van vreemde voorwerpen.
- Plaatsing van apparatuur waarmee het spijsverteringskanaal kan worden verwijd, in het geval van pathologische stenose. Dit zijn pathologische vernauwingen van het lumen van de dikke darm die bijvoorbeeld vaak voorkomen bij de ziekte van Crohn.
Contra-indicaties
De absolute contra-indicaties zijn die welke de uitvoering van de techniek verbieden, terwijl de relatieve contra-indicaties toestaan dat het wordt gedaan onder strikte voorwaarden waarbij het voordeel groter is dan de mogelijke risico’s. De belangrijkste absolute contra-indicatie is de aanwezigheid of gegrond vermoeden van een eerdere darmperforatie.
In het geval van familieleden is de lijst vrij uitgebreid. Deze omvatten de aanwezigheid van een recent myocardinfarct, een groot aorta-aneurysma (Engelse link), ernstige coagulopathie of in het tweede en derde trimester van de zwangerschap zijn. Deze aandoeningen verhogen het risico op afgeleide complicaties.
Aandoeningen die kunnen worden gediagnosticeerd of behandeld met een colonoscopie
Het diagnostische proces vereist bijna altijd het uitvoeren van een biopsie, zodat de patholoog het weefsel microscopisch kan bestuderen. Aan de andere kant vermindert therapeutisch gebruik de behoefte aan buikoperaties. Deze zijn veel invasiever en kunnen het risico op complicaties en gevolgen tijdens de ingreep vergroten.
Darmkanker
Volgens een publicatie van de Spaanse Vereniging voor Medische Oncologie (Spaanse link) was darmkanker in 2019 de meest gediagnosticeerde tumor in Spanje, zowel bij vrouwen als bij mannen. Het is op zijn beurt wereldwijd een belangrijke doodsoorzaak, waarvan de incidentie toeneemt na 50 levensjaren. Adenocarcinoom is het meest karakteristieke histologische subtype.
De risicofactoren voor het ontwikkelen van de ziekte zijn divers en, afhankelijk van de hoeveelheid hiervan bij een patiënt, zijn er specifieke plannen voor screening op de ziekte. Dit betekent dat de arts al op jonge leeftijd coloscopieën kan voorschrijven.
Sommige van deze factoren zijn een familiegeschiedenis van darmkanker of erfelijke syndromen die met colorectale kanker in verband worden gebracht, zoals familiaire adenomateuze polyposis (Engelse link). Patiënten met een donkere huidskleur en patiënten met een voorgeschiedenis van niertransplantatie komen minder vaak in aanmerking.
Colonoscopie is de ideale methode om de laesie te visualiseren en een monster te nemen als er klinische verdenking bestaat wegens gewichtsverlies en diverse maagdarmstoornissen.
Inflammatoire darmziekte
Het is een chronische en inflammatoire aandoening van de dikke darm die twee verschillende ziekten omvat: ulceratieve rectocolitis (Engelse link) en de ziekte van Crohn. Hoewel ze enkele pathofysiologische mechanismen delen, zijn er bepaalde klinische elementen waardoor ze kunnen worden onderscheiden.
Ulceratieve rectocolitis wordt gekenmerkt door bijna altijd de dikke darm en het rectum aan te tasten met zeer oppervlakkige laesies die alleen de mucosale laag bedekken. Kleine abcessen en zweren ontwikkelen zich meestal en hun verspreiding is vrij continu.
In het geval van de ziekte van Crohn verschijnen de laesies meestal asymmetrisch en in patches, in tegenstelling tot de continue verspreiding van ulceratieve rectocolitis. Het kan elk deel van het maagdarmkanaal aantasten en de ontsteking bedekt alle lagen van de organen, buiten het slijmvlies.
De klinische manifestaties zijn zeer gevarieerd en omvatten koorts, af en toe buikpijn, ondervoeding, groeiachterstand bij de jongsten, diarree, gastro-intestinale bloedingen en gewichtsverlies. Aangezien de symptomen niet-specifiek zijn en er een groot aantal differentiaaldiagnoses bestaat, is het uitvoeren van een colonoscopie met biopsie een routineprocedure.
Lagere gastro-intestinale bloeding
Het onderscheid tussen een lagere gastro-intestinale bloeding (LGIB) en een hogere is de anatomische oorsprong van de bloeding. De eerste vindt plaats na de Treitz-hoek en de tweede ervoor. Deze hoek wordt ook wel de duodenojejunale hoek genoemd, omdat deze de grens markeert tussen het eerste en tweede deel van de dunne darm.
Het is een symptoom of teken dat op verschillende manieren kan worden uitgedrukt:
- Rectale bloeding: uitdrijving van helder rood bloed bij afwezigheid van ontlasting. Het kan optreden bij aambeien.
- Hematochezia: treedt op samen met de verdrijving van ontlasting.
De belangrijkste oorzaken van een lagere gastro-intestinale bloeding zijn inflammatoire darmaandoeningen, colorectale kanker, diverticulose, angiodysplasie (Spaanse link) en poliepen. Soms kunnen patiënten die worden behandeld met anticoagulantia ook aan deze aandoening lijden.
Wanneer de bloeding intens en oncontroleerbaar is, loopt de patiënt het risico op een hypovolemische shock, die in korte tijd de dood kan veroorzaken. Colonoscopie heeft op dit moment een therapeutische indicatie.
Voorbereiding voorafgaand aan de studie
Omdat de dikke darm vaak altijd vol ontlasting zit, maakt de aanwezigheid ervan het moeilijk om een colonoscopie uit te voeren. Tijdens een eerdere evaluatie zal de gastro-enteroloog laxeermiddelen aanbevelen voor gebruik in de dagen of uren vóór het onderzoek.
Dit zou kunnen worden aangevuld met diëten met veel water (die ook andere voordelen hebben) en halfvaste maaltijden, plus soepen of bouillons, kip, eieren en sappen zonder vruchtvlees. Aan de andere kant is het beter om gerookt vlees, mais, granen en fruit of groenten met schil te vermijden.
Afhankelijk van de specifieke kenmerken van elke patiënt, is het waarschijnlijk dat de arts de anticoagulantia zal stopzetten als deze al werden ingenomen, vanwege het risico op bloedingen.
Complicaties van een colonoscopie
Het zijn zeldzame gebeurtenissen, maar ze kunnen bestaan. Complicaties van colonoscopie zijn onder meer een allergische reactie op kalmerende medicijnen, perforatie van de dikke darmwand en bloeding.
Een studie die in 2007 in een Spaans ziekenhuis werd gepubliceerd (Spaanse link), evalueerde de frequentie van perforaties over een periode van 16 jaar. Er werden 16.285 coloscopieën uitgevoerd en deze complicatie kwam slechts 15 keer voor. Over het algemeen zijn de cijfers vrij laag.
In zeldzame gevallen kan colonoscopische poliepectomie aanleiding geven tot een transmuraal brandwondensyndroom (Spaanse link). Dit is een complicatie waarbij de elektrocauterisatieprocedure om poliepen te verwijderen alle lagen van de dikke darm aantast en kan leiden tot perforatie.
Colonoscopie is veilig en noodzakelijk
Colonoscopie is een invasieve procedure die veel wordt gebruikt om ziekten van de dikke darm te diagnosticeren en te behandelen. In het geval van een probleem in het spijsverteringskanaal, kan de arts snel naar een gastro-enteroloog gaan om de situatie te beoordelen en in noodzakelijke gevallen het onderzoek aan te bevelen.
Vroege diagnose van sommige aandoeningen, zoals darmkanker, kan de mortaliteit aanzienlijk verminderen. Het kan zelfs het verschil betekenen tussen een hoge overleving en een vroege dood.
- Calva M, Acevedo M. Revisión y actualización general en cáncer colorrectal. Anales de Radiología México 2009;1:99-115.
- Castillo-Martínez D, et al. Enfermedad Inflamatoria Intestinal. Revista de Especialidades Médico-Quirúrgicas 2005;10(2):10-20.
- De Rungs D, et al. Manejo de la hemorragia del tubo digestivo bajo. Acta Médica Grupo Ángeles 2014;12(4):194-202.
- Knigge KL. Inflammatory Bowel Disease. Clinical Cornerstone 2002;4.
- Marques G, Vernava A. History of Colonoscopy. Clinics in Colon and Rectal Surgery 2001;14(4):303-308.
- Mitchel SC. From Colonic Polyps to Colon Cancer: Pathophysiology, Clinical Presentation and Diagnosis. Clin Lab Med 2005; 25: 135-77.
- Fantozzi, Mauricio A. “Sindrome Post-polipectomia endoscópica.” Rev. argent. coloproctología (2009): 23-26.
- Moreira V, López A. Colonoscopia. Rev Esp Enferm Dig (Madrid) 2008;100(6):372.
- Moranta, Francisco Rodriguez, Ana Berrozpe, and Jordi Guardiola. “Rendimiento de la colonoscopia en la hemorragia digestiva baja.” Gastroenterología y Hepatología 34.8 (2011): 551-557.
- Figueroa, María Elena Arteaga, and Juan Manuel Blancas Valencia. “Angiodisplasias del tracto gastrointestinal bajo, diagnóstico y tratamiento.” Revista de la Facultad de Medicina UNAM 46.5 (2003): 197-201.
