Wat is emotionele labiliteit?
Emotionele labiliteit is een verandering van affectiviteit. Affectiviteit is dat deel van ons mentale leven dat toestanden als sensaties, emoties, stemming, humor, gevoelens, enz. beheerst.
Onze affectiviteit bestaat dus uit alle toestanden die ons op de een of andere manier beïnvloeden of motiveren. Maar wat gebeurt er als de regulering van deze toestanden, of de toestanden zelf, worden gewijzigd? Dan betreden we het terrein van de psychopathologie van de affectiviteit.
Emotionele labiliteit maakt deel uit van dit gebied van psychopathologie en manifesteert zich door plotselinge en onevenredige veranderingen in de emotionele toestand.
Mensen die er last van hebben, vertonen binnen enkele minuten, uren of dagen variaties in hun emoties (hoewel het meestal veranderingen zijn die snel en abrupt optreden). Wil je meer weten over dit concept?
“Let op je eigen emoties en onderschat ze nooit.”
-Robert Henri-
Wat is emotionele labiliteit?
Emotionele labiliteit is een affectieve stoornis, die een reeks stemmingswisselingen met zich meebrengt. Deze veranderingen vinden snel en afwisselend plaats en kunnen al dan niet worden veroorzaakt door externe prikkels.
De emoties van deze ‘nieuwe’ stemmingen zijn meestal van korte duur, en de emotioneel gelabelde persoon kan snel overschakelen van de ene emotie naar de andere. Het kan bijvoorbeeld gaan om snel van verdriet en huilen naar vreugde en gelach.
Het fundamentele kenmerk van dit fenomeen is dus de snelheid waarmee de stemming of emoties van de persoon veranderen. Deze snelle en abrupte veranderingen kunnen echt ongemak veroorzaken bij de patiënt, die zich ‘overweldigd’ voelt of niet in staat is om op een gezonde manier met zijn of haar emoties om te gaan.
Hoe lang duren stemmingswisselingen?
De duur van de ‘nieuwe’ emotie zal sterk van de persoon afhangen. Het kunnen dus wijzigingen zijn die minuten, uren of dagen duren. Kenmerkend voor emotionele labiliteit is niet zozeer de tijd dat de persoon die emotie ervaart, maar juist dat de overgang van de ene emotie naar de andere snel en abrupt plaatsvindt.
Aan de andere kant kan het gebeuren dat de plotselinge veranderingen in de emotionele toestand elkaar dagenlang kunnen opvolgen en dat er uiteindelijk een dag komt waarop de persoon in kwestie ‘stabiliseert’. Emotionele labiliteit zal echter vroeg of laat weer de kop opsteken (vooral bij bepaalde psychische stoornissen).
Stoornissen waarbij het verschijnt
Emotionele labiliteit kan verschijnen als een op zichzelf staand symptoom bij de patiënt of als een gevolg van een eerdere stoornis. In het eerste geval hebben we het over de persoon die geen onderliggende psychische stoornis vertoont die deze verandering verklaart.
In het tweede geval lijkt de labiliteit deel uit te maken van een onderliggende psychische stoornis. Hier laten we je enkele van de stoornissen zien waarbij de kans groter is dat emotionele labiliteit optreedt:
Ernstige depressie
Emotionele labiliteit kan voorkomen bij ernstige depressies. In dit geval zou de persoon bijvoorbeeld overgaan van fasen van afvlakking of emotionele gevoelloosheid en anhedonie naar andere gekenmerkt door diepe droefheid.
Deze veranderingen kunnen veel instabiliteit en lijden veroorzaken, evenals veranderingen in sociale relaties (vooral wanneer de labiliteit zich manifesteert door een intense uitbraak).
Cyclothyme stoornis
Een cyclothyme stoornis wordt beschouwd als de ‘milde’ versie van een bipolaire stoornis. Het is een stemmingsstoornis waarbij depressieve episodes worden afgewisseld met hypomane episodes, die cyclisch en afwisselend terugkeren.
Een van de belangrijkste symptomen is deze emotionele labiliteit die we hebben uitgelegd, aangezien de persoon in kwestie zeer snel en intens van de ene emotionele toestand naar de andere gaat.
Bipolaire stoornis
Emotionele labiliteit kan ook optreden bij een bipolaire stoornis, hoewel hier duidelijk moet worden gemaakt dat bipolair zijn niet hetzelfde is als emotioneel labiel zijn. In het eerste geval spreken we van een stoornis, en in het tweede geval van een symptoom of een kenmerk van de persoon.
Andere aandoeningen
Andere stoornissen waarbij emotionele labiliteit optreedt, zijn epilepsie (in dit geval is er een verandering in de globale werking van de hersenen) of stoornissen waarbij er sprake is van een aantasting van het limbisch systeem (zeer gerelateerd aan emotionele regulatie).
Fenomenen die verband houden met emotionele labiliteit
Emotionele labiliteit moet niet worden verward met andere affectieve stoornissen die op elkaar lijken, maar niet hetzelfde zijn. Laten we hun verschillen eens bekijken:
Affectieve incontinentie
Emotionele labiliteit kan samen met affectieve incontinentie optreden. In dit geval hebben we het over een gebrek aan controle over affectieve expressie, dat op een overdreven manier verschijnt. De persoon met affectieve incontinentie kan zijn emoties dus niet domineren of beheersen en wordt erdoor ‘overmand’.
Het kan zijn dat de persoon het gevoel heeft dat zijn emoties niet echt zo intens zijn, maar dat hij er toch niet mee om kan gaan. Affectieve incontinentie komt voor bij stoornissen zoals een verstandelijke beperking of bij sommige organische ziekten zoals dementie. Het komt ook voor bij sommige psychische stoornissen.
Affectieve ambivalentie
Een andere verandering van affectiviteit die we niet moeten verwarren met emotionele labiliteit is affectieve ambivalentie. Affectieve ambivalentie impliceert het naast elkaar bestaan van positieve en negatieve gevoelens over dezelfde ervaring of situatie.
Dat wil zeggen, het is niet dat emoties of gevoelens worden veranderd (zoals in het geval van emotionele labiliteit), maar dat ze naast elkaar bestaan (dat wil zeggen, ze verschijnen tegelijkertijd). Deze verandering treedt op bij stoornissen zoals schizofrenie of sommige persoonlijkheidsstoornissen.
Affectieve rigiditeit
Affectieve rigiditeit is een stoornis die het bereik en het vermogen om emoties en affecten te moduleren aantast. De persoon manifesteert dus bepaalde emoties, maar is niet in staat deze te moduleren. Als gevolg daarvan blijven ze bestaan, ongeacht de situatie.
Het is een vorm van affectieve inflexibiliteit die we niet mogen verwarren met onverschilligheid. In het laatste geval spreken we van een niet-bestaan van affecten.
Affectieve rigiditeit komt bijvoorbeeld voor bij schizofrenie (vooral bij ongeorganiseerde schizofrenie), bij depressie, bij manische episodes van bipolaire stoornis, bij gegeneraliseerde angststoornis (GAS), enz.
Behandeling van emotionele labiliteit
Psychotherapie kan nuttig zijn om emotionele labiliteit te behandelen, vooral wanneer het als een symptoom of geïsoleerd voorkomt. Hierbij worden verschillende technieken voor emotionele regulatie gebruikt, evenals cognitieve technieken zoals cognitieve herstructurering of cognitieve defusie.
Wanneer de labiliteit optreedt als gevolg van een onderliggende psychische stoornis, is het belangrijk om de stoornis aan te pakken met de meest gevalideerde behandeling ervoor.
Farmacotherapie bij emotionele labiliteit
Medicamenteuze therapie wordt voornamelijk gebruikt bij mensen met een depressie (antidepressiva), een psychotische stoornis zoals schizofrenie (antipsychotica) of een angststoornis (anxiolytica).
In deze gevallen moet het altijd de psychiater zijn die bepaalt of een medicamenteuze behandeling al dan niet geschikt is (en welke soort). Het moet hier duidelijk zijn dat medicijnen emotionele labiliteit niet direct ‘oplossen’, maar eerder helpen om de algehele stoornis van de patiënt te verbeteren.
In die zin kunnen ze helpen bij het verminderen van opwindingsniveaus (angst), psychotische symptomen, enz. Dit zou op zijn beurt een positieve invloed kunnen hebben op de emotieregulatie.
Emotionele labiliteit begeleiden
Emotionele labiliteit kan veel leed veroorzaken, evenals een gevoel van verwarring bij de persoon die eraan lijdt. Als het deel uitmaakt van een eerdere psychische stoornis, moet het worden begeleid en behandeld, rekening houdend met de totaliteit van de patiënt en zijn stoornis.
Om iemand met emotionele labiliteit te helpen, kun je het beste de oorzaken ervan onderzoeken en hem zo goed mogelijk proberen te begeleiden bij die stemmingswisselingen.
We kunnen de persoon in kwestie ook aanmoedigen om hulp te vragen. Zoals altijd zal het vragen om professionele hulp een keerpunt betekenen dat de persoon in kwestie een veilige plaats kan bieden waar hij/zij zichzelf kan zijn.
- American Psychiatric Association –APA- (2014). DSM-5. Manual diagnóstico y estadístico de los trastornos mentales. Madrid: Panamericana.
- Belloch, A., Sandín, B. y Ramos, F. (2010). Manual de Psicopatología. Volumen II. Madrid: McGraw-Hill.
- Caballo (2002). Manual para el tratamiento cognitivo-conductual de los trastornos psicológicos. Vol. 1 y 2. Madrid. Siglo XXI.
- Gradillas, V. (1998): Psicopatología descriptiva. Signos, síntomas y rasgos. Madrid: Pirámide.
- Harrington R. (2005). Affective disorders. Child and Adolescent Psychiatry. 4th ed. Oxford: Blackwel Publising.
- Hilty, D.M., Leamon, M.H., Lim, R.F., Kelly, R.H. y Hales, R.E. (2006). A Review of Bipolar Disorder in Adults. Psychiatry (Edgmont), 3(9): 43-55.