Trigeminusneuralgie
Trigeminusneuralgie of trigeminuspijn is een chronische aandoening die pijn vormt en een ziekte op zich is. Hoewel de oorzaken niet uniek zijn, hangen de studie en de behandeling ervan af van de juiste identificatie van de aandoening als zodanig.
Het teken bij uitstek is pijn, die sporadisch verschijnt en zich verspreidt over het innervatiegebied van de betreffende zenuw, de nervus trigeminus, die zich aan beide zijden van het gezicht bevindt. Geschat (Engelse link) wordt dat de prevalentie van de pathologie rond de aandoening van ongeveer één persoon op elke 10 inwoners ligt.
De pijn van deze neuropathie wordt intenser wanneer er triggeracties zijn. Dat wil zeggen situaties die het ongemak met meer kracht kunnen ontketenen. Aangezien de locatie in het gezicht is, kan het aanraken van de wang hiervoor voldoende zijn. Vanaf dat moment worden sensaties veroorzaakt die lijken op verbranding of een elektrische schok.
Wat is de trigeminus?
De nervus trigeminus, de plaats waar neuralgie tot rust komt, is een structuur van de hersenzenuwen. Dit is een set van 12 neurale formaties die hun oorsprong vinden in de schedel en verschillende functies vervullen. Het gaat hier om het vijfde paar, dat zich niet beperkt tot één tak, maar in 3 vertakkingen uiteenvalt.
Onder de vele innervaties die het omvat, heeft het sensorische en motorische acties. Dit betekent dat hetzelfde paar in staat is om informatie naar de hersenen te brengen, maar ook om bepaalde opdrachten van het centrale zenuwstelsel naar de weefsels over te brengen. Als sensorische vleugel verzamelt hij gegevens van de huid van het gezicht en de slijmvliezen van het gezicht. Anderzijds stimuleert hij als motorische zenuw de kauwspieren
Vertakkingen van de nervus trigeminus
Een van de drie takken is de oogtak. Deze is in zijn geheel gevoelig en haalt informatie uit de hoofdhuid, de neusbijholten, het hoornvlies en de neusvleugels. De tweede tak is de maxillaire tak, die ook gevoelig is en gegevens verzamelt van de oogleden, neusbijholten, neusholte, wangen, bovenlip en maxilla, evenals het mondslijmvlies.
Tot slot is de derde tak van de nervus trigeminus de nervus mandibularis. In dit geval combineert hij het sensorische met het motorische. Het zendt informatie uit het oor, het mondslijmvlies, de tong, de tanden, de onderlip en de wangen, en reguleert tegelijkertijd de beweging van sommige kauwspieren, evenals andere die in het binnenoor aanwezig zijn.
Deze anatomische verdeling geeft de plaatsen aan waar pijn aanwezig kan zijn als er sprake is van neuralgie. Hoewel het vaker voorkomt in de wangstreek, ervaren patiënten de stimulus die zich in de oogtak nestelt meestal als pijnlijker, omdat de oogbol (Spaanse link) erbij betrokken is.
Symptomen van trigeminusneuralgie
Het meest krachtige en opvallende symptoom van trigeminusneuralgie is natuurlijk pijn. De getroffenen beschrijven het op verschillende manieren, maar er is veel toeval (Engelse link) in het verwijzen naar branden of elektriciteit die door het gezicht loopt. Het branden is branden alsof de binnenkant van het gezicht in brand staat. Elektriciteit simuleert op haar beurt kleine ontladingen die gedurende de dag of gedurende de week min of meer intens zijn.
Zoals reeds gezegd, is de pijn meer aanwezig bij triggeracties. Ze zijn niet de oorzaak van de neuropathie, maar ze houden verband met de symptomen, omdat ze de verbranding en elektriciteit verhogen of uit het niets veroorzaken. Onder de situaties die het vaakst als trigger fungeren, behoren de volgende:
- Scheren.
- Wrijven tegen een ander deel van het lichaam, zoals de hand.
- Je gezicht wassen.
- Koude uit de omgeving, uit een ventilator of airconditioning, uit huis of uit de auto.
- Tandenpoetsen.
- Kauwen.
Geen van deze acties mag met geweld worden uitgevoerd om de pijn te veroorzaken. Integendeel, de gevoeligheid (Engelse link) is zo verhoogd dat een lichte aanraking al voldoende is om de cyclus van neuralgie op gang te brengen of een reeds aanwezig ongemak te verergeren.
Duur van de aanvallen
De duur van de aanvallen is zeer variabel. Terwijl er patiënten zijn die een paar minuten of uren lijden en dan lange periodes van latentie doormaken, zijn er ook anderen die maanden of zelfs jaren last hebben van een branderig gevoel dat niet stopt en niet kalmeert met analgetica of hygiënische maatregelen..
Ongeacht de lengte van de cyclus zijn er altijd momenten van remissie. Dit betekent dat periodes zonder ongemakken worden ervaren. In ieder geval is het logisch om met het verstrijken van de tijd en het ouder worden een toename van crisisperioden te verwachten. Het is nog niet duidelijk waarom het slechter wordt (Engelse link), maar het is een feit gebaseerd op de ervaring van patiënten.
Wat zijn de oorzaken van trigeminusneuralgie?
Triggeracties (Engelse link) zijn precies dat: pijnprikkels. Maar de oorzaken of etiologie zijn verschillende dingen in het geval van trigeminusneuralgie. Hoewel bekend is dat de zenuw van de vijfde hersenzenuw de hoofdrolspeler is, is er geen duidelijkheid over de mechanismen die leiden tot reeds vastgestelde neuropathie.
In de meest goedaardige situaties kan het worden toegeschreven aan een bloedvat dat op de zenuw drukt, hetzij door een slechte anatomische positie, hetzij door een vergroting van de slagader of ader die tot beknelling leidt. Dit zou kunnen worden opgevat als een klein aneurysma in het gebied van de schedel waar de trigeminus doorheen gaat.
Een andere etiologische optie zou het verlies van myeline van de hersenzenuw zijn. Deze aandoening komt vaak voor en maakt deel uit van de evolutie van pathologieën zoals multiple sclerose, maar de mogelijkheid van deze specifieke zenuw demyelinisatie in specifieke segmenten bij patiënten wordt overwogen. Myeline is het vettige omhulsel dat een snelle overdracht van de zenuwimpuls mogelijk maakt. Het verlies ervan verandert die communicatie-genererende symptomen.
Trauma’s die toegang krijgen tot de trigeminus en deze beschadigen, zouden het optreden van pijn verklaren bij mensen die er last van krijgen na bijvoorbeeld een tandheelkundige ingreep (Spaanse link) of een verkeersongeval. Het is ook niet ongebruikelijk bij degenen die craniale, nasale of orale operaties ondergaan.
Tot slot kan het gaan om tumoren, niet noodzakelijkerwijs kwaadaardig. Tumoren die de trigeminusroute raken, veroorzaken pijn door hetzelfde mechanisme van bloedvaten die op neuronen drukken.
Behandeling van de aandoening
De behandeling van trigeminusneuralgie kan met medicijnen (Spaanse link), maar het resultaat is niet altijd even effectief of heeft het gewenste effect. De chronische toestand van de aandoening en de evolutie ervan in exacerbaties die toenemen, maken het moeilijk om deze op middellange en lange termijn te benaderen.
Pijnstillers en ontstekingsremmers zijn eerste keus. Onder hen is er een scala aan opties die beginnen met steroïden en niet-steroïden tot aan morfinica. Deze kunnen worden gecombineerd met andere die aanvullende verlichtingsacties hebben, zoals spierverslappers.
Een speciaal geval zijn de antidepressiva die worden gebruikt voor neuropathische pijn. Misschien wel het meest bestudeerd zijn de tricyclische antidepressiva, die bijvoorbeeld ook worden voorgeschreven in de protocollen voor herpetische neuralgie.
Zodra de niet-interventionistische instanties zijn uitgeput, is de volgende stap chirurgisch. Verschillende opties zijn uitgeprobeerd en worden nog steeds gebruikt in de klinische praktijk om patiënten verlichting te bieden. We bekijken de meest gebruikte.
Radiochirurgie
Deze bestaat uit het bestralen van de zenuw met een daarvoor bestemd apparaat. Eerst worden er foto’s gemaakt om de inval van de stralen te plannen en vervolgens worden er sessies gepland waarin de trigeminuszone wordt aangetast, vooral in de oorsprong van de hersenen.
Een variant is gamma-mes-radiochirurgie (Spaanse link). Het principe is vergelijkbaar, met behulp van een soort mes dat stralingsbundels convergeert op het te behandelen gebied.
Radiofrequentie
Bij radiofrequentie wordt een naald ingesneden en naar de trigeminus geleid. Dit gebeurt onder narcose bij de patiënt. Eenmaal in het lichaam kan de naald warmte doorgeven via elektroden, wat veranderingen in neuronen zou veroorzaken, waardoor de symptomen zouden verbeteren.
Glycerol
Het gebruik van glycerol is met intracraniale injecties. De professional steekt de naald in de basis van de schedel en leidt deze naar de oorsprong van de zenuw. De stof zou de overdracht van pijnlijke signalen kunnen remmen door te worden afgezet in dat anatomische gebied, waar zich een klein zakje met ruggenmergvocht bevindt.
Vasculaire decompressie
Deze techniek is de meest complexe, maar wetenschappelijke studies (Spaanse link) rapporteren een hogere effectiviteit dan de rest. Het wordt gebruikt wanneer er een slagader is die de nervus trigeminus samendrukt. Bij de procedure wordt deze compressie op dezelfde plaats losgelaten, waardoor het aanspannen wordt beïnvloed en verlicht. Anesthesie, een getraind chirurgisch team en dagen ziekenhuisopname zijn vereist voor herstel.
In het geval dat de neurochirurg tijdens het proces geen slagader vindt, kan hij ervoor kiezen om een neurectomie (Spaanse link) uit te voeren. Dit is het verwijderen van een deel van de zenuw, waar de pijn zou moeten ontstaan, zodat het ongemak verdwijnt. Zoals we zeggen, het is een tweede poging.
De moeilijke benadering van trigeminusneuralgie
Leven met trigeminusneuralgie is moeilijk, maar niet alleen voor de patiënt. Familie en naasten moeten zich aanpassen aan een persoon met chronische pijn. Op dezelfde manier lopen de betrokken professionals tegen een probleem aan dat hun diagnostisch en behandelend vermogen op de proef stelt.
Alle therapeutische benaderingen hebben hun tekortkomingen. Soms kan het werken en andere keren niet. Het feit van het beïnvloeden, de voorkeur geven aan radiotherapie of het proberen van oplossingen met orale medicatie zal afhangen van de specifieke klinische situatie.
- Cruccu, Giorgio. “Trigeminal neuralgia.” CONTINUUM: Lifelong Learning in Neurology 23.2 (2017): 396-420.
- Yadav, Yad Ram, et al. “Trigeminal neuralgia.” Asian journal of neurosurgery 12.4 (2017): 585.
- Tai, Alexander X., and Vikram V. Nayar. “Update on trigeminal neuralgia.” Current treatment options in neurology 21.9 (2019): 42.
- Montero, A. Alcántara, et al. “Actualización en el tratamiento farmacológico del dolor neuropático.” Medicina de Familia. SEMERGEN 45.8 (2019): 535-545.
- Marín-Medina, Daniel S., and Manuela Gámez-Cárdenas. “Trigeminal neuralgia: clinical and therapeutic aspects.” Acta Neurológica Colombiana 35.4 (2019): 193-203.
- Wei, Diana Yi-Ting, Jonathan Jia Yuan Ong, and Peter James Goadsby. “Overview of trigeminal autonomic cephalalgias: Nosologic evolution, diagnosis, and management.” Annals of Indian Academy of Neurology 21.Suppl 1 (2018): S39.
- Di Stefano, Giulia, et al. “Triggering trigeminal neuralgia.” Cephalalgia 38.6 (2018): 1049-1056.
- Amador, Lesbia Rosa Tirado, Lenin Torres Osorio, and Jhon Alex Arce Vanegas. “Neuralgia trigeminal y algunas consideraciones en la práctica clínica de la odontología.” Revista Nacional de Odontología 15.29 (2019): 1-15.
- Gutiérrez, S. Amutio, and M. Soto-González. “Efectividad del tratamiento con bisturí de rayos gamma en pacientes afectados por la neuralgia del trigémino idiopática recurrente.” Neurología 31.7 (2016): 482-490.
- Sanchez Arriaran, Shery Lane, and Richard Gonzalo Párraga. “Descompresión microvascular para el tratamiento de la neuralgia del trigémino.” Gaceta Médica Boliviana 43.1 (2020): 67-73.
- Garza, Alma Daniela Ceniceros. “Neurectomía del nervio mentoniano, una técnica simple para una enfermedad compleja: Reporte de caso.” Revista Mexicana de Estomatología 5.1 (2018): 44-45.
