De 8 soorten aanvallen
Aanvallen zijn wereldwijd een van de meest voorkomende neurologische aandoeningen. Ze kunnen zich op verschillende manieren presenteren, afhankelijk van het hersengebied waar de aanval ontstaat. Wil je meer weten over de 8 soorten aanvallen? In dit artikel vertellen we je wat je moet weten.
De term aanval wordt gebruikt om een abnormale, plotselinge, overmatige en hypersynchrone elektrische ontlading van een groep neuronen te beschrijven. Epilepsie is een chronische hersenziekte die wordt gekenmerkt door terugkerende aanvallen die een deel of het hele lichaam kunnen aantasten.
Studies bevestigen dat deze ziekte in de meeste gevallen tijdens de kindertijd optreedt, met meer dan 50% van de crises vóór de leeftijd van 10 jaar. Aanvallen verschijnen meestal als abnormale, onwillekeurige bewegingen in elk deel van het lichaam. Ze kunnen echter ook sensorische, cognitieve en zelfs emotionele stoornissen veroorzaken.
Waarom treden aanvallen op?
Aanvallen zijn het resultaat van een disbalans tussen de stimulerende en remmende elementen van het centrale zenuwstelsel. Om ze te laten optreden, moet er een neurale aanleg zijn en een factor die de elektrische ontlading stimuleert. De aanvalsfocus kan na de vorming ervan geïsoleerd of verspreid over de hersenen zijn.
De hyperactivering van neuronen bevordert verschillende symptomen afhankelijk van het getroffen hersengebied. Onwillekeurige schokkende bewegingen treden meestal op wanneer de frontale kwab van de hersenen wordt gestimuleerd.
Enkele van de meest voorkomende oorzaken van de verschillende soorten aanvallen zijn de volgende:
- Cerebrovasculaire aandoening.
- Koortsstuipen.
- Cranioencefale letsels.
- infecties.
- Hersentumors.
- Chronisch alcoholisme.
De soorten aanvallen
Aanvallen worden geclassificeerd op basis van de klinische manifestaties en de bevindingen die tijdens het onderzoek zijn gevonden met een elektro-encefalogram. De International League Against Epilepsy (ILAE – Spaanse link) stelde voor om de verschillende soorten aanvallen te groeperen in gegeneraliseerde, focale en van onbekende oorsprong.
Gelokaliseerde aanvallen zijn aanvallen die beperkt zijn tot een specifiek hersengebied of binnen dezelfde hersenhelft. Ze kunnen aanwezig zijn met of zonder bewustzijnsverandering en van motorische of niet-motorische aard.
Aan de andere kant zijn gegeneraliseerde aanvallen aanvallen die aanvankelijk het gehele hersenweefsel aantasten. Deze groep kan zich presenteren als motorische of niet-motorische aanvallen, absentieaanvallen genoemd.
1. Gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen
Dit type aanval is een van de meest voorkomende vormen van presentatie bij mensen met epileptische aanvallen. Het begint meestal met een plotseling bewustzijnsverlies en het op de grond vallen terwijl men staat. Evenzo wordt het gekenmerkt door een gegeneraliseerde en aanhoudende spiercontractie van het lichaam gedurende 10 tot 20 seconden.
De spiercontractiefase wordt gevolgd door perioden van spierontspanning tijdens de clonische fase. In die zin zullen mensen ritmische bewegingen van het hoofd en alle vier de ledematen vertonen. Gewoonlijk kan er tijdens de epileptische aanval op de tong worden gebeten en onwillekeurig urine worden uitgestoten.
Tonisch-clonische aanvallen duren ongeveer 1 minuut. Na de aanvalsepisode begint een fase van progressief herstel, vergezeld van verwardheid, hoofdpijn, vermoeidheid en spierpijn die minuten of uren kan duren.
2. Gegeneraliseerde myoclonische aanvallen
Myoclonische aanvallen presenteren zich meestal als plotselinge, korte schokken van een deel of het hele lichaam. De onwillekeurige beweging is het gevolg van het plotseling samentrekken van een spiergroep. Over het algemeen hebben dit soort aanvallen invloed op de handen en armen, waardoor voorwerpen vallen als gevolg van verlies van grip.
Deze crises worden vaak geassocieerd met stofwisselingsstoornissen, degeneratieve ziekten en hersenletsel. Bovendien zijn myoclonische episodes kenmerkend voor juveniele myoclonische epilepsie, een type gegeneraliseerde epilepsie dat veel voorkomt in de adolescentie.
3. Gegeneraliseerde atonische aanvallen
Dit type aanval presenteert zich als een plotseling verlies van spiertonus en houding met snel herstel. Het bewustzijn kan enkele seconden worden beïnvloed; verwarring na de aflevering is echter zeldzaam. Deze aanvallen zijn verantwoordelijk voor verwondingen en breuken door vallen.
Atonische aanvallen kunnen zich presenteren als een enkele geïsoleerde episode. Ze worden echter geassocieerd met andere soorten aanvallen.
4. Gegeneraliseerde afwezigheidsaanvallen
Absence-aanvallen zijn een vorm van gegeneraliseerde aanvallen, ook wel petit mal genoemd. Ze presenteren zich tijdens de schoolleeftijd of adolescentie en worden geassocieerd met slechte academische prestaties. In de typische vorm zal de persoon een tijdelijk verlies van contact met de omgeving vertonen, zonder verlies van houdingstoon.
Getroffen mensen blijven onbeweeglijk, met een vaste blik en verlies op een bepaald punt in het gezichtsveld. Het is ook mogelijk om snelle knipperbewegingen en trillingen in de handen te vertonen. De afleveringen duren maar een paar seconden en de persoon herstelt snel en zonder enige verwarring.
Aan de andere kant kunnen sommige patiënten atypische absence-aanvallen vertonen. In dit geval zijn de episodes langer, met een minder abrupt begin en herstel. Bovendien kan het gepaard gaan met duidelijkere onwillekeurige bewegingen.
5. Focale aanvallen zonder bewustzijnsverandering
Dit soort aanvallen werden voorheen eenvoudige partiële aanvallen genoemd. De getroffen persoon verliest het contact met de realiteit niet terwijl de epileptische episode optreedt.
Klinische manifestaties variëren afhankelijk van het gebied van de hersenen waar de aanvalsfocus zich voordoet. De meest voorkomende vormen van focale aanvallen zijn de volgende:
- Motorisch: het presenteert zich met repetitieve onwillekeurige bewegingen en verlamming van een lichaamssegment, evenals met abnormale posities en houdingen. Gewoonlijk bevindt de aanvalsfocus zich in het prerolandische frontale gebied van de hersenen.
- Zintuiglijk: de persoon vertoont verandering in oppervlakkige of diepe gevoeligheid. Het manifesteert zich met sensaties van tintelingen, kou, hitte of pijn bij aanraking. De aanval vindt zijn oorsprong in de pariëtale kwab van de hersenen. Bovendien zijn auditieve en olfactorische hallucinaties duidelijk wanneer de aandoening zich in het temporale gebied bevindt.
- Autonoom: deze aanvallen veranderen meestal de onwillekeurige functies die worden gereguleerd door het autonome zenuwstelsel. Om deze reden kan de persoon plotselinge veranderingen in temperatuur, overvloedig zweten, overmatige speekselvloed en pupilverwijding vertonen.
- Cognitief: de episodes worden geassocieerd met stoornissen in het geheugen en denken. Bovendien komen de sensaties van reeds geleefde ervaringen of déjà vu vaak voor, evenals repetitief denken.
- Emotioneel: de patiënt lijdt meestal aan intense emoties die geen verband houden met de huidige psychologische toestand of met situaties waarvan men getuige is. Abnormale angst is de meest voorkomende vorm van presentatie.
6. Focale aanvallen met veranderd bewustzijn
Aanvallen met veranderd bewustzijn worden vaak voorafgegaan door een aura, zoals gevoelens van angst en déjà vu. Aanvankelijk zal de patiënt immobiel zijn en met een blanco blik. Het optreden van onwillekeurige en repetitieve bewegingen van kauwen en slikken is typerend, evenals zinloze gebarenbewegingen.
Na de aanval kan het volledige herstel van de persoon tot 1 uur duren. Deze episode gaat gepaard met verwardheid, geheugenverlies en hoofdpijn van matige intensiteit.
7. Focale aanvallen met progressie naar bilateraal tonisch-klonisch
Dit soort aanvallen is het resultaat van de uitbreiding van de epileptische focus van de primaire plaats van oorsprong naar het gehele hersenoppervlak. De abnormale neurale ontlading vormt zich meestal in de frontale kwab en de klinische manifestaties zijn vergelijkbaar met een gegeneraliseerde tonisch-clonische aanval.
8. Epileptische spasmen
Dit type is de plotselinge, korte en aanhoudende flexie of extensie van de proximale spieren van het lichaam, inclusief die van de romp. De episode duurt gewoonlijk 1 tot 5 seconden en er kan plotselinge betrokkenheid van het hoofd en de nek van de patiënt optreden. Ze komen vaak voor tijdens het eerste levensjaar en zijn zeldzaam na de leeftijd van 2 jaar.
De soorten aanvallen mogen niet worden onderschat
Er zijn verschillende soorten aanvallen die de oorsprong en ernst van het klinische beeld van de getroffen persoon beschrijven. Aanvallen kunnen het gevolg zijn van cerebrovasculaire gebeurtenissen, trauma, koortsstuipen en zelfs hersentumoren. Dus het verschijnen ervan is meestal een teken van alarm.
Evenzo worden toevallen geassocieerd met meerdere complicaties die op korte termijn tot de dood kunnen leiden. Om deze reden is het essentieel om bij een aanval zo snel mogelijk medische hulp in te roepen. De gezondheidsspecialist is de enige die gekwalificeerd is om de aandoening te evalueren, de onderliggende oorzaak op te sporen en de beste therapeutische optie aan te bieden.
- Palacios Sánchez Leonardo. EPILEPSIA. rev.colomb.psiquiatr. 1999 ; 28( 2 ): 146-156.
- Fisher R, Cross J, French J, Higurashi N, et al. Operational classification of seizure types by the International League Against Epilepsy: Position Paper of the ILAE Commission for Classification and Terminology. Epilepsia. 2017;58(4):522-530.
- Fisher RS, van Emde Boas W, Blume W, Elger C, et al. Epileptic seizures and epilepsy: definitions proposed by the International League Against Epilepsy (ILAE) and the International Bureau for Epilepsy (IBE). Epilepsia. 2005 Apr;46(4):470-2.
- Berrut G, Cubillé M. Multimorbidity and epilepsia in the elderly. Geriatr Psychol Neuropsychiatr Vieil. 2019 Mar 1;17(S1):13-19.
- Shorvon SD. The etiologic classification of epilepsy. Epilepsia. 2011 Jun;52(6):1052-7.
- Fisiopatología de la epilepsia. Rev. Fac. Med. (Méx.). 2016 ; 59( 5 ): 37-41
