Waarom ontstaat roos en hoe kan dit worden voorkomen?

Roos is een goedaardige en veel voorkomende aandoening, die ook veel oorzaken heeft. Meer weten? Lees dan verder.
Waarom ontstaat roos en hoe kan dit worden voorkomen?
Diego Pereira

Geschreven en geverifieerd door el médico Diego Pereira.

Laatste update: 15 juni, 2023

Roos is een veel voorkomende dermatose, gekenmerkt door een constante schilfering van de hoofdhuid, vergezeld van jeuk van matige intensiteit. De behandeling is eenvoudig, hoewel het in sommige gevallen raadzaam kan zijn om naar een specialist te gaan.

Hieronder vind je een kort artikel over de belangrijkste kenmerken van deze aandoening. Blijf lezen!

Wat is roos?

De cellen die loskomen van de epidermis vormen roos.
Het loslaten van dode cellen in de meest oppervlakkige laag van de huid veroorzaakt roos.

Het is een goedaardige aandoening van de hoofdhuid, gekenmerkt door versnelde afschilfering van het meest oppervlakkige deel. Dit resulteert in het verschijnen van kleine, breekbare, witachtige weefselvellen, waarvan de opeenhoping de neiging heeft om te jeuken.

Naast de aanwezigheid van dit materiaal is jeuk de belangrijkste klinische manifestatie. Hoewel het een aandoening is die de biologische gezondheid niet aantast, kan het wel tot esthetische problemen leiden. Zoals je later zult zien, kan roos in de meeste gevallen met basismaatregelen worden behandeld.

Roos wordt ook beschouwd als een milde vorm van seborroïsch eczeem, een aandoening die gepaard gaat met roodheid van de aangetaste huid en overmatige talgproductie. Men denkt zelfs dat beide pathologieën optreden als gevolg van infectie door de Malassezia furfur-schimmel.

Risicofactoren

Er zijn verschillende aandoeningen die de kans op roos kunnen vergroten. Enkele daarvan zijn de volgende:

  • Persoonlijke geschiedenis van dermatologische aandoeningen. Patiënten met psoriasis, meerdere oppervlakkige schimmelinfecties, eczeem, pediculosis of enige vorm van dermatitis hebben de neiging om vaker roos te ontwikkelen.
  • Leeftijd. Hoewel het op bijna elk moment in het leven kan verschijnen, komt het vaker voor vanaf de vroege volwassenheid.
  • Mannelijk geslacht. Mannen hebben over het algemeen meer roos dan vrouwen, een feit dat mogelijk verband houdt met de hogere hoeveelheid testosteron in deze groep patiënten.
  • Diverse omgevingsfactoren. Hoewel het nog steeds niet helemaal duidelijk is hoe roos in deze omstandigheden ontstaat, is het bekend dat stress, overtollige haarverzorgingsproducten en ultraviolet licht het uiterlijk kunnen beïnvloeden.

Hoe wordt het geproduceerd?

Zoals we eerder hebben besproken, zijn er verschillende redenen waarom roos bij sommige mensen kan voorkomen. Hieronder sommen we de belangrijkste op, ondanks dat er in de meeste gevallen meestal sprake is van een combinatie van al deze factoren.

Commerciële haarproducten

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, komt roos niet uitsluitend voor bij mensen die geen goede haarhygiëne hebben. In feite kan een teveel aan chemische producten het uiterlijk van deze aandoening bevorderen. Enkele voorbeelden zijn de volgende:

  • Fixeermiddelen.
  • Sommige soorten shampoos en conditioners.
  • Kleurstoffen.

Natuurlijk hebben ze niet allemaal een negatief effect op de hoofdhuid. Zoals je later zult zien, zijn er zelfs speciale shampoos om roos te verminderen.

Verhoogde activiteit in de epidermis

De epidermis is de meest oppervlakkige laag van de huid en ligt net boven de dermis. Afhankelijk van het gebied bestaat het uit 4-5 lagen cellen die keratinocyten worden genoemd, omdat ze het vermogen hebben om keratine te produceren.

Dit weefsel wordt gekenmerkt door een versnelde stofwisseling, zodat de cellen constant aan de basis van de opperhuid ontstaan. Terwijl ze groeien, duwen ze degenen die oppervlakkiger zijn, totdat ze deel gaan uitmaken van de hoornlaag.

De laatste bestaat uit dode cellen met een overvloed aan keratine, die beetje bij beetje wordt afgestoten om de doorgang van nieuwe cellen mogelijk te maken.

Hoewel dit proces weken kan duren, kunnen sommige aandoeningen een toename van de activiteit van epidermale cellen veroorzaken, met als gevolg het loslaten van lagen die roos kunnen vormen.

Hormonale veranderingen kunnen roos veroorzaken

Aangezien gevallen van seborroïsch eczeem en roos vaker voorkomen bij mannen, is het mogelijk dat mannelijke geslachtshormonen een fundamentele rol spelen in hun pathofysiologie. Deze wetenschappelijke overzichtsstudie (Engelse link) toont deze relatie aan ondanks het feit dat tot nu toe nog niet precies is vastgesteld hoe testosteron in dit proces werkt.

Invloed van sommige micro-organismen op roos

Schimmel komen voor in de huid
De proliferatie van sommige schimmels, zoals M. furfur, kan het verschijnen van roos bevorderen.

Infectie door de Malassezia furfurschimmel heeft een zeer belangrijke relatie met het verschijnen van roos. Deze schimmel wordt van nature in de huid van de meeste mensen aangetroffen en kan in twee verschillende vormen voorkomen: als gist of als schimmeldraden. Om deze reden wordt het beschouwd als een dimorf micro-organisme, omdat het twee vormen of morfologieën heeft.

Wanneer het als gist wordt aangetroffen, veroorzaakt het geen relevante symptomen, omdat het een natuurlijk onderdeel is van de micro-organismen die op de huid leven. Onder bepaalde omstandigheden (zoals die vermeld in de vorige paragrafen), kan de verandering naar een hyphale vorm echter gunstig zijn.

Deze schimmel gebruikt het vet van het menselijk organisme voor zijn metabolisme, waardoor afvalproducten vrijkomen die de groei van de epidermis kunnen stimuleren. Dit resulteert in de symptomen van roos.

Aan de andere kant is het ook het veroorzakende micro-organisme van pityriasis versicolor, hoewel deze mycose op elk ander deel van het huidoppervlak kan voorkomen.

Hoe is de behandeling van roos?

De belangrijkste behandeling van roos omvat het gebruik van shampoos met speciale samenstellingen. Deze kunnen volgens de Mayo Clinic (Engelse link) worden gegroepeerd in de volgende groepen:

  • Antischimmelmiddelen: deze worden gebruikt om de hoeveelheid bestaande pathogene schimmels op de hoofdhuid te verminderen. Seleniumsulfide en ketoconazol zijn enkele voorbeelden.
  • Stoffen die de aanmaak van schilfers of de vernieuwing van de opperhuid verminderen: zinkpyrithion en koolteer kunnen effectief zijn.

Sommige basisaspecten, zoals een uitgebalanceerd dieet, het vermijden van constante blootstelling aan zonlicht en stressvolle factoren, kunnen nuttig zijn om het optreden van deze aandoening te voorkomen.

Wanneer naar de dokter?

Milde gevallen van roos kunnen worden behandeld met behulp van speciale vrij verkrijgbare shampoos uit de apotheek. In matige of ernstige gevallen, die de kwaliteit van leven aanzienlijk aantasten, is het raadzaam om een vertrouwde dermatoloog te raadplegen.

Het wordt ook aanbevolen om een specialist te raadplegen in geval van een allergische reactie op een van de genoemde geneesmiddelen.

Laatste overwegingen

Ondanks dat roos een goedaardige aandoening is, kan het vanuit esthetisch oogpunt een gezondheidsprobleem vormen. Het verbetert meestal met het gebruik van vrij verkrijgbare medicijnen, dus het is alleen nodig om een arts te raadplegen als er geen klinische verbetering is, of in ernstige gevallen.



  • Borda L. Seborrheic Dermatitis and Dandruff: A Comprehensive Review. Journal of Clinical and Investigative Dermatology 2015;3(2):1-10.
  • Carreras M. Anatomía, fisiología y bioquímicas de la piel. Implicaciones cosméticas. Máster en Dermofarmacia y Cosmetología (módulo I). Universidad de Barcelona 1999;54.
  • Elewski BE. Clinical diagnosis of common scalp disorders. J Investig Dermatol Symp Proc. 2005;10:190–3.
  • Leranoz S. La caspa. Causas y tratamiento. OFFARM 2002;21(2):71-76.
  • Ranganathan S, et al. Dandruff: The Most Commercially Exploited Skin Disease. Indian J Dermatol 2010;55(2):130-134.
  • Sánchez A, et al. Pitiriasis versicolor y Malassezia spp: una revisión. Dermatología CMQ 2014;12(1):52-57.

Este texto se ofrece únicamente con propósitos informativos y no reemplaza la consulta con un profesional. Ante dudas, consulta a tu especialista.