Behandeling na een gemiste miskraam
Een miskraam is een van de meest voorkomende complicaties van zwangerschap en treft miljoenen vrouwen over de hele wereld. Het therapeutische plan voor deze toestand hangt af van de vorm van presentatie en de ernst van het ziektebeeld. Wil jij weten wat de behandeling van een gemiste miskraam is? Dat vertellen we je hieronder.
Als we het hebben over een miskraam, bedoelen we het verlies van het product van de bevruchting voordat het buiten de baarmoeder kan overleven. Studies (Spaanse link) schatten dat meer dan 80% van de miskramen plaatsvindt tijdens de eerste 12 weken van de zwangerschap, en hiervan is meer dan de helft te wijten aan chromosomale afwijkingen.
Een gemiste miskraam of gemiste abortus treedt op wanneer de foetus na de dood niet spontaan wordt verdreven. In die zin kan het weken na de dood in de baarmoeder van de moeder blijven. De therapeutische benadering kan afwachtend, medisch of chirurgisch zijn.
1. Waakzaam wachten
De afwachtende behandeling van een gemiste miskraam is gebaseerd op het feit dat de baarmoeder de overblijfselen van de foetus of het embryo zonder enige vorm van tussenkomst kan verdrijven. In die zin zal de behandelende arts de zwangere vrouw stabiliseren en wachten op de natuurlijke uitdrijving.
Sommige onderzoeken (Engelse link) suggereren dat waakzaam wachten een laag slagingspercentage heeft van ongeveer 39% in vergelijking met medische of chirurgische behandeling. Evenzo kan deze therapeutische optie het risico op infectie, aanhoudende bloedingen en de noodzaak van chirurgische evacuatie verhogen.
2. Medische benadering van een gemiste miskraam
De medische behandeling is gericht op het toedienen van vaginale of orale medicatie om de uitdrijving van de foetus en de placenta te stimuleren. Deze techniek wordt vaak veel gebruikt bij de behandeling van verschillende vormen van miskraam, waaronder de behandeling van een gemiste miskraam en een spontane miskraam.
De geneesmiddelen die voor deze procedure worden gebruikt, zijn prostaglandine E1-analogen. Misoprostol is de belangrijkste vertegenwoordiger van deze groep geneesmiddelen. Ze werken als uterotoniek door de samentrekking van de gladde spier van de baarmoeder en het verlaten van de overblijfselen van de abortus te stimuleren.
Studies (Spaanse link) bevestigen dat misoprostol een werkzaamheid van meer dan 90% heeft aangetoond bij de behandeling van een gemiste miskraam met een zwangerschapsduur van minder dan 12 weken. Gewoonlijk wordt 200 tot 400 microgram (µg) vaginaal of oraal in een enkele dosis gebruikt. Daaropvolgende echografie is nodig om baarmoederevacuatie te bevestigen.
Dit medicijn kan alleen worden toegediend of in combinatie met mifepriston, een antiprogestageen dat nuttig is bij de veilige behandeling van abortus. Combinatietherapie omvat 200 milligram (mg) mifepriston via de mond gedurende één dag, gevolgd door 400 microgram (µg) misoprostol na 1 tot 2 dagen.
Zwangere vrouwen moeten er rekening mee houden dat als de procedure eenmaal is begonnen, de uitdrijving van de overblijfselen in de volgende uren en zelfs dagen kan plaatsvinden. Evenzo is het mogelijk dat de uitdrijving van bloed groter is dan die van een typische menstruatie gedurende 3 dagen. Daarnaast kunnen de volgende bijwerkingen optreden:
- Aanhoudende buikpijn.
- Winderigheid en diarree.
- Misselijkheid en overgeven.
- Hoofdpijn.
- Koorts.
Aan de andere kant kunnen vrouwen ernstige allergische reacties op medicijnen vertonen. In zeldzame gevallen kan bloedverlies enorm zijn met bewustzijnsverlies en de noodzaak van bloedtransfusie.
3. Chirurgische behandeling
Chirurgische behandeling van een gemiste miskraam is een invasieve procedure waarbij foetale en placentale resten rechtstreeks uit de baarmoederholte worden verwijderd. Ondanks de doeltreffendheid en snelheid bij het oplossen van de aandoening, wordt het geassocieerd met een groter risico op baarmoederhalskanker en infectie.
Chirurgische opties omvatten handmatige baarmoederaspiratie (MVA) en instrumentele curettage (LUI). Het gebruik van beide is afhankelijk van de ernst van de aandoening en het tijdstip van de zwangerschap. De MVA wordt meestal gebruikt bij abortussen met minder dan 12 weken, terwijl de LUI na 12 weken wordt gebruikt.
Handmatige baarmoederaspiratie is gebaseerd op de extractie van de baarmoederinhoud door de baarmoederhals met behulp van een vacuümaspiratiecanule. Het kan worden uitgevoerd met paracervicale anesthesie en gaat gepaard met een lager aantal complicaties en een korter verblijf in het ziekenhuis.
Bij instrumentele curettage daarentegen wordt de baarmoeder met een metalen curette via de baarmoederhals leeggehaald. De specialist schraapt en verwijdert met de hand de resten van de foetus en de placenta. Deze procedure is invasiever en vereist een langer verblijf in het ziekenhuis.
De arts kan het gebruik van niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) aangeven om postoperatieve pijn te beheersen, zoals ibuprofen. Sommige vrouwen moeten mogelijk narcotische analgetica gebruiken om pijn te verminderen, vooral na 13 weken zwangerschap.
4. Psychotherapie bij een gemiste miskraam
Een miskraam in al zijn presentaties is een traumatische gebeurtenis die elke vrouw anders treft. De Internationale Federatie van Gynaecologie en Verloskunde (FIGO – Spaanse link) schat dat tussen de 30 en 50% van de vrouwen angst ervaart en 10 tot 15% depressief is na een miskraam.
In die zin moet bij de behandeling van een gemiste miskraam prioriteit worden gegeven aan psychologische begeleiding door een professional. Cognitieve en interpersoonlijke therapieën zijn zeer effectief bij het beheersen van de symptomen van depressie en angst. Op deze manier wordt het risico op andere complicaties sterk verminderd.
De multidisciplinaire aanpak is de sleutel tot herstel
Een gemiste miskraam is een toestand die verschillende behandelingsopties heeft. Over het algemeen is de medische benadering met uterotonica zoals misoprostol meestal het meest gebruikte therapeutische alternatief. In die zin worden afwachtend beleid en chirurgische behandeling gebruikt naar goeddunken van de behandelend arts.
Op dezelfde manier vereist dit type miskraam een multidisciplinair beheer dat het mogelijk maakt om alle behoeften van de moeder te dekken. Bovendien moet speciale nadruk worden gelegd op psychologische ondersteuning en het voorkomen van complicaties op de lange termijn. Als je vragen hebt over dit onderwerp, aarzel dan niet om je vertrouwde arts te raadplegen.
- Ruíz A, Corredor E, García C, Madero J, et al. Embrioscopía en aborto retenido. Rev Colomb Obstet Ginecol. 2006 Sep; 57( 3 ): 207-210.
- Sotiriadis A, Makrydimas G, Papatheodorou S, Ioannidis JP. Expectant, medical, or surgical management of first-trimester miscarriage: a meta-analysis. Obstet Gynecol. 2005 May;105(5 Pt 1):1104-13.
- Errázuriz J, Stambuk M, Reyes F, Sumar F, et al. Efectividad del tratamiento médico con misoprostol según dosis administrada en aborto retenido menor de 12 semanas. Rev. chil. obstet. ginecol. 2014 ; 79( 2 ): 76-80.
- Tratamiento médico del aborto. Ginebra: Organización Mundial de la Salud; 2018. Licencia: CC BY-NC-SA 3.0 IGO.
- Ministerio de Salud Pública. Guía de Práctica Clínica (GPC): Diagnóstico y tratamiento del aborto espontáneo, incompleto, diferido y recurrente. Dirección Nacional de Normatización, 1ª Edición, Quito, Ecuador, 2013.
- Benítez-Guerra Gidder, Medina Meléan Nora. Uso de prostaglandinas en obstetricia. RFM. 2006 Jun; 29( 1 ): 67-73.