Vet in de urine: oorzaken en wat te doen

Vet in de urine kan worden opgespoord met tests die de lipiden in de urine meten. Wij tonen je verschillende oorzaken en wat je in die gevallen moet doen.

Vet in urine wordt vaak gekenmerkt door een olieachtige textuur of drijfvermogen in tegenstelling tot water. Dit zijn de informele veelbetekenende signalen, aangezien de relevante urinetests de enige zijn die de aanwezigheid van vet erin kunnen bevestigen of ontkennen. Als je de eerste tekenen hebt opgemerkt, leren we je enkele mogelijke oorzaken van vet in de urine en wat je moet doen.

Hoe kan het ook anders, urinevet kan meerdere katalysatoren hebben. We herhalen dat de relevante tests en de evaluatie van een professional de enige manier zijn om de oorzaken ervan te diagnosticeren, zodat de informatie die we binnenkort geven slechts referentie is.

Belangrijkste oorzaken van vet in de urine

Urine is een algemene indicator van iemands gezondheid. Dit komt omdat veel veranderingen in het organisme directe veranderingen in kleur, geur en textuur veroorzaken. Hieronder analyseren we de belangrijkste oorzaken van vet in de urine, waarbij we de bijdragen van wetenschappers als referentie gebruiken.

1. Ketose

Het stofwisselingsproces waarbij het lichaam vet verwerkt tot energie wordt ketose genoemd. Glucose is de belangrijkste energiebron van het lichaam, maar het is ook in staat om vet te verwerken. Als bijproduct van dit stofwisselingsproces worden ketonen geproduceerd, die kunnen worden gedetecteerd in de adem, het bloed en de urine.

Milde ketose is geen probleem, maar zeer hoge niveaus kunnen een noodgeval veroorzaken. De belangrijkste oorzaak van deze metabole verandering is lichaamsbeweging en voeding. Diëten met weinig koolhydraatinname en de combinatie met intensieve lichaamsbeweging stimuleren deze metabolische verandering (er gaat zelfs vet of gewicht verloren). Andere mogelijke katalysatoren zijn de volgende:

• Eetstoornissen (zoals anorexia en boulimia ).
• Suikerziekte.
• Voortdurende diarree en braken.
• Zwangerschap.
• Sommige spijsverteringsstoornissen.
• Overmatige alcoholafhankelijkheid.
• Honger (langdurige afwezigheid van voedsel).

De aanwezigheid van ketonen in de urine kan worden opgespoord door middel van een urinetest. Als de verandering hiervan gepaard gaat met misselijkheid, braken, kortademigheid, slaperigheid en verwardheid, duidt dit vaak op een matige of ernstige complicatie.

2. Chylurie

Dit is een medische aandoening die wordt gekenmerkt door melkachtige urine. Dit komt door het verschijnen van chyle, een lichaamsvloeistof die bestaat uit geëmulgeerde vetten, vrije vetzuren en lymfe. Experts delen (Engelse link) chylurie in twee soorten in: parasitair en niet-parasitair.

Tot 95% van de parasitaire oorzaken wordt toegeschreven aan W. bancrofti infectie. Sommige geboorteafwijkingen, nierschade, genetische problemen en tumoren behoren tot de niet-parasitaire oorzaken. Naast de olieachtige textuur is de melkachtige of witachtige kleur het belangrijkste onderscheidende kenmerk.

3. Lipidurie

Lipidurie is de term die wordt gebruikt om te verwijzen naar lipiden in de urine. De meeste gevallen zijn een gevolg van het nefrotisch syndroom. Deze aandoening zorgt ervoor dat de nieren meer eiwitten in de urine uitscheiden dan zou moeten. De oorzaken zijn zeer divers, hoewel de belangrijkste boosdoeners focale segmentale glomerulosclerose en minimale veranderingsziekte zijn.

Zoals deskundigen (Engelse link) erop wijzen, kan nefrotisch syndroom leiden tot complicaties, waaronder bloedarmoede, hypovolemische crisis, hart- en vaatziekten, trombo-embolie, infecties en nierfalen. De symptomen zijn zeer schuimende urine, vochtophoping, verlies van eetlust en vermoeidheid.

Behandeling voor vet in de urine

Over het algemeen moet de aanwezigheid van vet in de urine worden geanalyseerd op basis van de context van de patiënt om de oorzaak vast te stellen. Mensen moeten zich bewust zijn van de volgende symptomen, die vaak wijzen op een proces dat medische aandacht vereist:

• Pijn bij het plassen.
• Buikpijn.
• Voortdurende slaperigheid.
• Vermoeidheid en moeheid.
• Bloed in de urine.
• Urine sterk geconcentreerd in kleur en geur.
• Verwardheid.
• Zeer vaak plassen.

In ieder geval zou je een urinetest moeten laten doen om een van de aangegeven aandoeningen uit te sluiten of te bevestigen. Op basis van de resultaten zal de specialist de beste behandeling bepalen of enkele veranderingen in dagelijkse gewoonten voorstellen. Je kunt ook woorden van vertrouwen geven als het gaat om een gevolg van gezonde en veilige gewoonten in je dagelijkse leven.