Wat is dyslexie? symptomen en oorzaken

Wat is dyslexie? In dit artikel kijken we naar alles wat te maken heeft met deze stoornis die het leren en communiceren belemmert, vooral op schoolleeftijd.
Wat is dyslexie? symptomen en oorzaken
Leticia Aguilar Iborra

Geschreven en geverifieerd door la psicóloga Leticia Aguilar Iborra.

Laatste update: 27 april, 2023

Dyslexie is een hardnekkige en specifieke karakterstoornis die het leren beïnvloedt. Het lezen, schrijven en decoderen van alle taalsymbolen wordt beïnvloed, waardoor het voor individuen moeilijk wordt om te begrijpen wat ze lezen.

Dit zijn niet de enige moeilijkheden van dyslexie. Het kan ook leiden tot een andere reeks problemen die van invloed kunnen zijn op het persoonlijke en academische leven, en vervolgens op werk op volwassen leeftijd.

Niet alle mensen hebben dyslexie in dezelfde mate, aangezien het ook een erfelijke component kan hebben. Evaluatie en diagnose zijn in ieder geval essentieel om andere leer- en ontwikkelingsproblemen te voorkomen, vooral bij kinderen in de schoolgaande leeftijd.

Wat is dyslexie?

Er is momenteel geen concept dat dyslexie nauwkeurig definieert. In het algemeen zou men kunnen zeggen dat het de moeilijkheid is om te leren lezen en schrijven, ondanks het feit dat de kinderen normaal onderwijs krijgen, een passend intelligentieniveau hebben en een optimaal sociaaleconomisch niveau hebben.

De International Dyslexia Association (Engelse link) vat het op als de specifieke leermoeilijkheid, zijnde de neurologische basis. Deze definitie omvat problemen met leesnauwkeurigheid en vloeiendheid en problemen met decodering en spelling.

Dyslexie bij kinderen

Dyslexie is meestal merkbaar in de voorschoolse leeftijd. Het kan gedurende het hele volwassen leven blijven bestaan, waarbij vroeg werk nodig is voor erkenning en acceptatie. Daarom is het essentieel om leerrichtlijnen op te stellen voor goed functioneren in het volwassen leven.

Kinderen met dyslexie spreken vaak later dan anderen. Bovendien zijn hun niveau van mondeling begrip en spreekvaardigheid lager. Woorden die fonetisch op elkaar lijken, worden verward (bijvoorbeeld p met b), en worden ook uitgewisseld in de spelling van woorden die op elkaar lijken (bijvoorbeeld b met d).

Leesproblemen bij dyslexie.
Kinderen met dyslexie hebben een reeks problemen die hun formele onderwijsontwikkeling in de weg staan.

Kenmerken en symptomen van dyslexie

Dyslexie kan zich op verschillende manieren manifesteren, die van persoon tot persoon verschillen. Toch zijn enkele van de meer algemene kenmerken en symptomen als volgt.

Taal en communicatie

Personen met dyslexie kunnen moeite hebben met het begrijpen van instructies, waardoor het moeilijk wordt om regels te volgen. Ook taal met dubbele betekenis (grappen) wordt vaak niet begrepen. Ze leveren moeilijkheden op bij het uiten van een idee of het verwerven van nieuwe concepten.

Het feit van het presenteren van problemen in taal en communicatie wordt overgedragen naar sociale interactie. Dit leidt tot terugtrekking en andere stemmingsgerelateerde stoornissen.

Lezen en schrijven

Als het om lezen gaat, kunnen patiënten met dyslexie problemen hebben met het decoderen van taalkundige tekens. Ze verwarren de uitspraak van woorden, wat de leesvaardigheid beïnvloedt. De spelling is meestal vergrendeld. Hun schrift is wat onregelmatig: letters die niet goed leesbaar zijn, te groot of te klein.

Dyscalculie (Spaanse link) is een ander veel voorkomend probleem. Er zijn problemen bij het decoderen van wiskundige symbolen, wat problemen met wiskunde op school aantoont.

Uitvoerende functies

Uitvoerende functies (Spaanse linkI worden gedefinieerd als het geheel van cognitieve vaardigheden die verantwoordelijk zijn voor het organiseren en plannen van taken. Ze kunnen worden aangetast bij personen met dyslexie. Dit betekent dat de taken waarbij het plannen en structureren van stappen noodzakelijk is, obstakels hebben.

Ook de motorische en ruimtelijke coördinatie worden aangetast. Mensen met dyslexie kunnen moeite hebben om links van rechts te onderscheiden, hier van daar, boven van beneden, voor van achter. Ze zijn vaak onhandiger dan andere kinderen bij taken waarbij motorische bewegingen betrokken zijn, zoals lichaamsbeweging of sportactiviteiten.

Oorsprong van dyslexie

In biologische studies (Spaanse link) vallen de analyse van hersenstructuur en functietekorten en de analyse van genetische componenten op, aangezien dyslexie erfelijk kan zijn.

Cognitieve studies (Spaanse link) hebben twee hypothesen aan het licht gebracht: visuele beperking en gehoorbeperking. Wat het eerste betreft, wordt het opgevat als een soort blindheid voor woorden, waarbij het visuele verwerkingssysteem verantwoordelijk is voor de moeilijkheden van waarneming en geheugen.

Tegelijkertijd wordt ook een mogelijk tekort op gehoorniveau genoemd, verantwoordelijk voor moeilijkheden bij woordsegmentatie en verbaal geheugen op korte termijn.

Dit impliceert dat personen met dyslexie aandachtsproblemen kunnen krijgen. In sommige gevallen wordt het verward met andere stoornissen die veel voorkomen in de klas, zoals aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD).

Vormen van dyslexie

De volgende soorten dyslexie worden meestal onderscheiden:

  1. Verworven: na een stoornis of laesie in bepaalde hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor het verwerven van geletterdheid.
  2. Fonologisch: de persoon heeft moeite met het decoderen van het grafeem-morfeemmechanisme, gebruikmakend van lexicaal lezen. Met andere woorden, er is meestal geen probleem met het lezen van bekende woorden, maar wel als het gaat om pseudowoorden of onbekende woorden.
  3. Oppervlakkig: meestal wordt de fonologische route gebruikt, waardoor ze het woord als geheel niet kunnen herkennen.
  4. Gemengd: moeilijkheden in de twee routes van leesverwerking – fonologisch en visueel.
Kind met dyscalculie.
Dyscalculie wordt geassocieerd met dyslexie, evenals aandachtsstoornissen.

Wat is de behandeling van dyslexie?

Dyslexie is een chronische aandoening die zo snel mogelijk moet worden opgespoord om vaardigheden te ontwikkelen die het proces kunnen corrigeren. Gepersonaliseerde interventieprogramma’s (Spaanse link) helpen bij het opzetten van alternatieve denkstrategieën om zich aan te passen aan het leersysteem.

De onderlinge relatie tussen dyslexie en ADHD komt zeer vaak voor, en een uitputtende evaluatie is erg belangrijk voor een juiste diagnose, anders wordt de casus niet correct aangepakt. Bij de behandeling moet rekening worden gehouden met concentratieproblemen.

Ondanks de grote bron van middelen en onderzoek gewijd aan dyslexie, is het noodzakelijk om protocollen in de klas op te stellen voor correcte interventie.

Een foutieve diagnose die de individuele behoeften niet dekt, impliceert dat de behoeften van het kind niet worden aangepakt in de onderwijsomgeving, wat leidt tot het opleggen van labels als “hij is lui”. Hierbij wordt geen rekening gehouden met de bijbehorende aandachts- en concentratieproblemen.



  • De la Peña Álvarez, Cristina, and Elena Bernabéu Brotóns. “Dislexia y discalculia: una revisión sistemática actual desde la neurogenética.” (2018).
  • Soriano-Ferrer, Manuel, and Elisa Piedra-Martínez. “Un análisis documental de la investigación en dislexia en la edad adulta.” Universitas Psychologica 15.2 (2016): 193-204.
  • Lorenzo, Susana Tamayo. “La dislexia y las dificultades en la adquisición de la lectoescritura.” Profesorado. Revista de Currículum y Formación de Profesorado 21.1 (2017): 423-432.
  • Piedra-Martínez, Elisa, and Manuel Soriano-Ferrer. “Funciones ejecutivas en estudiantes con dislexia. Implicaciones educativas.” PULSO. Revista de Educación 42 (2019): 13-32.
  • Vega, Fernando Cuetos, Manuel Soriano-Ferrer, and Luz Rello. Dislexia. Ni despiste, ni pereza: Todas las claves para entender el trastorno. La Esfera de los Libros, 2019.
  • Salceda, Juan C. Ripoll, and Gerardo Aguado Alonso. “Eficacia de las intervenciones para el tratamiento de la dislexia: una revisión.” Revista de Logopedia, Foniatría y Audiología 36.2 (2016): 85-100.

Este texto se ofrece únicamente con propósitos informativos y no reemplaza la consulta con un profesional. Ante dudas, consulta a tu especialista.